शरण्य _śaraṇya

शरण्य a. [शरणे साधुः यत्]

1 Fit to protect, yielding protection, a protector, refuge; असौ शरण्यः शरणोन्मुखानाम् R.6.21; शरण्यो लोकानाम् Mv.4.1; R.2.3;14.64;15. 2; Ku.5.76.

-2 Needing protection, poor, miserable.

-ण्यः An epithet of Śiva.

-ण्यम् 1 A place of refuge, shelter.

-2 A protector, who or what affords protection; लवणत्रासितः स्तोमः शरण्यं त्वामुपस्थितः U.1.5.

-3 Protection, defence; शरण्यौ सर्वसत्त्वानाम् Rāma-rakṣā 19.

-4 Injury. hurt.